Burgemeester: `Aanspreken, Aanvaarden en Aandacht`

Foto: Harm Brand

Bij de aubades in Rouveen en Staphorst had ik in mijn felicitatieboodschap voor onze koning en mijn dank aan de organiserende Oranjeverenigingen een boodschap verstopt, zo schrijft burgemeester Theo Segers in zijn nieuwste column: `Driemaal een A`. Daarna nog enkele nog niet gepubliceerde columns.

De boodschap is samen te vatten in drie A’s: aanspreken, aanvaarden en aandacht geven. Het is goed om te onthouden en goed om te doen. Soms is er iets aan de hand. Met familie, in het gezin, tussen ouders, met kinderen, richting de buren of de gemeente; noem maar op. Laat het niet doorsudderen maar spreek elkaar aan. Spreek niet over elkaar maar met elkaar. Dit lijkt mij een open deur.

Er is ook vreugde, verdriet, tegenslag of voorspoed. Zonneschijn, maar ook regen. Bijvoorbeeld tijdens de aubade… Aanvaarden van deze omstandigheden is een kunst; help elkaar hierbij! Aandacht geven is de laatste A. Er zijn twee gedecoreerden in onze gemeenschap, bijvoorbeeld. Of geef aandacht aan iemand die het nodig heeft. Geef een compliment, spreek waarderende woorden, geef aandacht.

Er is zeker aandacht voor onze vrijwilligers. We hebben er twee onderscheiden, op 26 april, maar alle vrijwilligers verdienen positieve aandacht wegens de verantwoordelijkheid die zij dragen. Tijdens de bijeenkomst voor gedecoreerden citeerde ik een tekst, te lezen als gedicht. Het is een tekst van Dietrich Bonhoeffer en ik geef het u mee om over na te denken:

‘Verantwoordelijkheid en vrijheid zijn met elkaar verbonden begrippen.
Verantwoordelijkheid veronderstelt wezenlijke vrijheid,
zoals vrijheid slechts in verantwoordelijkheid kan bestaan.
Verantwoordelijkheid is de vrijheid van de mens die hem alleen in de binding
met God en de naasten gegeven is.’

Laat het verleden leven

Het is een periode van gedenken, herdenken, danken en bedanken. Mijn agenda wordt gevuld met herdenkingen op oorlogsgraven, bij plekken waar bijzondere en aangrijpende dingen gebeurden. Het herdenken gebeurt veelal met kinderen van onze scholen. Bijzonder! Steeds meer jonge mensen geven op deze manier de vrijheid door, zijn betrokken bij wat is gebeurd.

Vaders, moeders, opa’s, oma’s, opvoeders en ouderen: vertel de verhalen ‘wat er is geschied’, laat het verleden leven. Ik ben ervan overtuigd dat wil je nu begrijpen, je kennis moet hebben van het verleden. Het hoeven niet altijd de grote verhalen te zijn, maar gewoon hoe het vroeger ging, wat gebeurde er in de omgeving en familie.

Laat in al onze herinneringen dankbaarheid de boventoon voeren. Er is (veelal) geen reden tot klagen. Dankbaarheid voor werk, gezondheid, vrijheid, saamhorigheid en nog veel meer. En mocht het anders zijn, is er pijn en verdriet – ook dat komt in het leven voor – laten we dan als mensen om elkaar staan, troost bieden en steun.

Graag ontmoet ik de inwoners van Staphorst bij de aubades, de herdenking op 4 mei en alle activiteiten die door vrijwilligers worden georganiseerd, dit is de ‘kracht van Staphorst’. Kent u een vrijwilliger die zich bijzonder inzet voor de samenleving? Geef dit door bij de gemeente voor de aanvraag van een Koninklijke onderscheiding in 2020.

Verkiezingen, vrijheid en verdraagzaamheid

Wéér een lijstje waar Staphorst een hoge plek bezet. Dat kan slecht nieuws betekenen, maar in dit geval is het goed nieuws. Bij de laatste verkiezingen, de verkiezingen voor de Provinciale Staten en het Waterschap op 20 maart, behaalde Staphorst een opkomst van 74,23%. En daarmee werden we de gemeente met de op één na hoogste opkomst. Dat is een topprestatie, waarvoor hartelijk dank. Het is een teken van de betrokkenheid van de samenleving op de democratie.

Bijna driekwart van de stemgerechtigden brengt de stem uit, goed om zo de democratie vorm te geven!

De uitslag, die spreekt voor zich. De stemmer heeft gekozen en hoewel ik het niet mijn positie vind om hier een waardeoordeel aan te hangen, begrijp ik heel goed dat u dat misschien wel doet. Het is tenslotte een verrassende uitslag, of dit nu positief of negatief uitgelegd wordt. Waar ik van schrik is de bedreiging van wettig gekozen volksvertegenwoordigers. Het intimideren van mensen die er een andere opvatting op na houden. Dat vind ik niet passend in onze samenleving en het raakt mij.

Juist in een week dat de schrik en ontzetting toesloeg in Utrecht is het van belang dat we ons verenigen, en niet verdelen. Dat we de woorden van de koning tot ons door laten dringen: “Laten wij op de bres staan voor een samenleving waarin vrijheid en verdraagzaamheid de boventoon voeren.”

Lees ook: Burgemeester Segers over verkiezingen en de Escaperoom

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen