Na de laatste tonen van het taptoesignaal was het stil, behalve in de natuur. De vogels zingen hun liederen gewoon door. Na twee volle minuten stilte zette de blaaskapel (slagwerk en de grote trom worden niet geroerd) zonder voorspel het volkslied in.
Nieuw was de aanwezigheid van een peloton miltairen uit verschillende krijgsmachtonderdelen. Allemaal afkomstig en/of woonachtig in de gemeente Staphorst. Ze stonden op de plek waar vroeger de plaatselijke scouting gepositioneerd was. Deze stonden nu bij de gemeentefunctionarissen.
Eerste burger Theo Segers: “Beste inwoners van Staphorst, wat goed dat u hier bent. Het lijkt er op dat er elk jaar meer mensen zijn. Vooral was hij blij met de kinderen. Twee jaar geleden sprak hij iedereen aan als ‘lieve kinderen’. Nu komen we samen om een historische gebeurtenis te herdenken”.
Elk jaar staat het verhaal achter één naam op het (pas gerestaureerde) monument centraal. Dit jaar het verhaal van Jan Troost, zoon van Jan Troost en Hilligje Bloemert van de Oude Rijksweg 219 in Rouveen. Hij was de oudste uit een gezin met zes kinderen. Een gewone jongen…
Hij hielp mee op de boerderij, hij ging naar school, haalde goede cijfers. Zijn laagste cijfer was een 7,5 voor taal. Hij was heel goed met paarden, Jan Troost. Hij kon heel wilde paarden tam krijgen. Hij was in dienst, eerst in Amersfoort later in Deventer. Daar diende hij bij het ‘paardenvolk’, de huzaren.
In 1938 trouwde hij met Geesje Spijker (?) en ze gingen wonen in een huisje bij de Lichtmis. Toen de dreiging van de oorlog er was, werd hij opgeroepen. Opgeroepen voor de mobilisatie, in de meidagen van 1940 was hij gelegerd in de buurt van Rotterdam.
Op 7 mei werden alle verloven ingetrokken. Je mocht niet eens je kleren uitdoen, je moest paraat blijven. Jan, volledig waakzaam, ook. Hij stond op wacht bij Delft en Ypenburg, daar was een vliegveld. Hij was verantwoordeljk voor de verspeiding van berichten.
Bij het afscheid had de familie al een bang voorgevoel. Iemand ving een bericht op in een café in de buurt (Café, later Attent Huisman, waar nu B+B zit) over een kist in Delft met als opschrift J. Troost Staphorst. Vader Troost en buurman Gebben zijn meteen op de motor naar Delft gereden…
Hierna werd het gedicht ‘Achtien dooden’ van Jan Campert voorgedragen door mevrouw A. A. Dijkema, en volgden kransleggingen door de burgemeester met leerlingen van GBS De Levensboom, stichting 4 mei Staphorst, de Bond van Wapenbroeders, een delegatie van de Willem de Zwijgerschool en de Oranjevereniging Staphorst.
Tot slot citeerde de burgemeester een dichtregel van Koos Geerds. Hij had deze eerst gezien op een streekbus van Syntus Overijssel: “Maar elke dag doet God alleen de zon weer schijnen omdat nooit in dit dorp Zijn Licht ontbreken mag”.
Hem frappeerde dat juist deze regels ook geciteerd werden in het recentste boek van historicus Klaas Tippe, ‘Bevochten bestaan’ (op bladzijde 11: “Maar elke dag doet God alleen de zon weer schijnen omdat nooit in dit dorp Zijn Licht ontbreken mag”.
“Als u meer over dát Licht wilt horen, dan raad ik u aan om zondag één van de kerken te bezoeken. Ik roep u op, en ik roep jou op, om niet te vergeten, om blijvend te herdenken. Om door te geven, om lief te hebben, om licht te gunnen, om lichtdrager te zijn. Geef de vrijheid door”.
Hierna rukten de militairen na een laatste eregroet in en openden daarmee het defilé langs het monument. De blazers van de Christelijke Muziekvereniging Prinses Margriet speelden bijpassende melancholieke melodiëen. De vele aanwezigen volgden de soldaten na.
Lees ook:
- Dodenherdenking 2018: Sibylla Stegeman en Levensboom (video)
- Familie Gebben centraal tijdens Dodenherdenking 2017 (video)
- Henk Smit realiseert op eigen kosten gedenksteen vliegeniers
