Uit de tien inzendingen voor de Stappester Skriefpries is het epistel `Zoere melk` van Jacco Hooikammer tot winnaar uitgeroepen. Alie Mijnheer won de tweede en Klaasje Kin-Tuin de derde prijs.
De hele zaal zat vol met belangstellenden. `Mooi dat je er allemaal bent, en met zoveel. Het is echt vol, er kan nog maar weinig bij in`. `Er komen er nog een paar, tenminste daar rekenen we nog op. Daar zijn nog kaartjes van`. Allemaal uitgesproken in de streektaal. De voertaal van de avond.
Na het compliment kwam er ook een klacht over museumbezoekers. Het museum krijgt veel mensen op bezoek en sommigen voelen zich er `geweldig` thuis. Ze kruipen zelfs in de bedstede. `Ik waarschuw ze altijd dat ze er niet in mogen` merkte een vrijwilligster spontaan op. Ja, maar luisteren ze ook?
Vroeger was dat gemakkelijker. De kassa stond in de oude boerderij achter een klein zijraampje. Deze ruimte zat tegen de bedstee aan. Tussen kieren van de planken kon dat toen heel goed ontdekt worden. Het bezoek heeft soms ook rare ideeën over de Staphorster samenleving.
Na deze inleiding was het tijd voor de verhalen. Iemand van de organisatie las, omdat ze niet aan de wedstrijd mee kon doen, eerst een eigen verhaal voor over ‘Kinderspelletjes`. Vervolgens mochten de inzenders hun verhaal voorlezen. Dit ging in willekeurige volgorde. Behalve de eerste drie.
Verhalen
Janneke mocht beginnen. Ze had het verhaal niet bij zich, maar gelukkig had de organisatie daarin voorzien. Eerst een verhandeling over haar overwegingen inzake het in te zenden verhaal. Haar verhaal heette uiteindelijk ‘De luchtballon`. In het verhaal een droom over de schrijfprijs.
Roelof Mussche kwam met een verhaal over ‘De stallantaarn’ in de vijftiger jaren van de vorige eeuw. In de achterhuizen van de boerderijen was overal nog geen elektrisch licht. Over vroege vogels en late knoeiers. De een zat ’s morgens bij het melken in het donker, de andere ’s avonds.
Vervolgens een verhaal van Geesje van de Craats-Dunnink over ‘de mobiele telefoon’. Hoe asociaal vele mensen daardoor zijn. Op verjaardagen en in wachtkamers. Ook de Pokémon-gekte werd aan de kaak gesteld. Zoeken naar iets dat uiteindelijk niet eens bestaat. Wat een dwaasheid…
Gerrit Bolks, met een inleiding over hoe hij als werknemer de fusie tussen de twee Rouveense melkfabrieken `De Vlijt` en `De Kleine Winst` tot `CZ Rouveen` beleefde. Zijn verhaal ging over een man die wel erg gierig was en zijn portemonne verloor. Bij zijn erfenis was hij wel ruim.
Jantje Bloemert-Tuin met een verhaal uit haar jeugd. `Daar heb je vaak de meeste en beste herinneringen aan, als je tenminste een goede jeugd hebt gehad`. In de jaren 1953-54 was ze een meisje van 5 jaar. Het ging over brosse en taaie spekzwoerdjes.
Femmie Hoeve met een verhaal over spraakverwarring bij de viering van een bruiloft in aanloop naar de huwelijksdag. Een van de echtelieden kwam van elders, de bruiloftsgasten daardoor ook. Met vertwijfeling hoorden ze een tante met besliste stem iets zeggen…
Gerrit Stegeman had een verhaal over relatievorming in vroeger tijden. Daarna werd jurylid Jan Kooiker naar voren geroepen om de prijswinnaars achtereenvolgens te noemen.
Prijswinnaars
De derde prijs ging naar een verhaal over een jongen die niet meer naar school wilde, ondanks dreigingen van ouders en grootvader. De juffrouw kreeg hem wel zover. Geschreven door Klaasje Kin-Tuin. Wegens familieomstandigheden was ze niet aanwezig, haar verhaal werd wel voorgelezen.
`De petroleumventer` van Alie Mijnheer sleepte de tweede prijs in de wacht. Een verhaal over stoken en stomen met een vrij abrupt en verrassend slot. Het huismiddel tegen verkoudheid was fataal voor de kat. Wat wel goed geholpen had voor de mens, was dus niet goed voor de poes.
Jacco Hooikammer wint de `Stappester Skriefpries 2016` met het verhaal `Zoere melk`, een realistisch en anekdotisch opstel over melkcontrôle op zuurtegraad. Met inschattingen en (im)morele afwegingen die sommige boeren maakten. Was de melk niet goed dan kwam er bon aan de melkbus.
Na de felicitaties werd de jury bedankt voor haar inzet. Vervolgens werd er een quiz gehouden met woorden en plaatjes. Als schrijfgerei werden potloden uitgedeeld. Na de pauze waarin de inmiddels best warme zaal even gelucht kon worden, konden de bezoekers naar een serie oude foto’s kijken met bijbehorende toelichting.
Lees ook:
- Dialectavond met toekenning van jaarlijkse Skriefpries
- Gastvrouwen: `We willen het echte verhaal vertellen`
- Gezellig voorleesuurtje met Alie Pouwels en winterverhaal
