Een bijzonder moment woensdagmiddag in Staphorst. Susan Willis (54) bezocht samen met haar zoon Willis en haar dochter Maggie het monumentje dat vorig jaar werd geplaatst om het neerstorten van een Amerikaanse bommenwerper op deze plek op 6 maart 1944 te markeren. Haar vader Alan Willis was de copiloot. Hij overleefde.
Susan en haar kinderen bedankten met hun bezoek de Staphorster bevolking die ervoor zorgde dat haar vader, nadat hij met zijn parachute was neergekomen, kon ontsnappen. Het kostte hem zes maanden om in Parijs te komen. ‘Dankzij u staan mijn kinderen en ik hier’, zei ze tegen de paar mensen die erbij waren. Onder de bezoekers waren ook kinderen van de Prins Mauritsschool uit Staphorst die het monument aan de Zwarteveensweg adopteerden.
Susan, Maggie en Willis waren emotioneel om op de plek te zijn waar hun vader en grootvader uit de lucht viel. Zoon Willis heeft de achternaam van zijn grootvader als voornaam. Susan las het verhaal op internet en via de SLO kreeg ze de gegevens van Henk Smit, waardoor ze woensdagmiddag met haar kinderen op de plek stond waar haar vader neerkwam. Susan, Maggie en Willis legden bloemen bij het monument, waar ook een groepsfoto op staat van de bemanning, waaronder Alan Willis.
Alan Willis die in 1990 overleed, was copiloot van de B17 bommenwerper. Op zijn zesde missie ging het mis. Al boven Duitsland werd het toestel aangeschoten, maar boven Nederland maakten Duitse jagers het karwei af. Tussen IJhorst en Staphorst kwam het vliegtuig neer. ‘Het was een geluid alsof er een grote boom omviel, krakend en piepend’, zegt Harm Dunnink (81). Hij zag het als 6-jarige jongen gebeuren en hij was er woensdagmiddag ook bij.
De B-17 bommenwerper maakte onderdeel uit van de 452e Bombardementsgroep. Er zaten tien personen in. Vijf kwamen om, vier ontsnapten met behulp van de bevolking, waaronder Willis, en één Amerikaan werd krijgsgevangen gemaakt. Twee bemanningsleden werden gedood door Duitse gevechtsvliegtuigen, terwijl ze aan hun parachute hingen. De bommenwerper was op de weg terug van Berlijn naar Londen.
Het vliegtuig was al kreupel door het Duitse afweergeschut. Commandant Charles Wagner probeerde wanhopig Engeland te halen, maar Duitse jagers maakten het karwei af. Brullend en rokend smakte het enorme vliegende fort tegen de grond. Een aantal bemanningsleden zat er nog in. Ze kwamen om. Hun namen staan op de gedenksteen: Charles F. Wagner, Fred V. Richemont, George L. James, Francis Shaffer en Joseph E. Tracy. Jonge gasten tussen de 21 en 29 jaar oud.
Susan, afkomstig uit South Carolina, kwam via Harrie Peters en Peter van der Weide van de Stichting Luchtoorlog Onderzoek Drenthe (SLO) in contact met Henk Smit uit Staphorst. Peters en Van der Weide onderzoeken crashes in Noord-Nederland, waaronder die in Staphorst.
Smit was degene die vorig jaar op eigen initiatief en op eigen kosten het monumentje plaatste in het buitengebied van Staphorst. Hij vindt dat deze bijzondere verhalen levend gehouden moeten worden en dat er te weinig gebeurt om de omgekomen vliegers die hun leven gaven voor onze vrijheid te gedenken. Het is het tweede monument dat hij plaatste. Een derde in IJhorst is in de maak.
Lees ook: Henk Smit realiseert op eigen kosten gedenksteen vliegeniers
