Afgelopen maandag was de avond waarop de Skrieverspries werd toegekend. Tijdens het openingswoord van Grietje Brakke werden de bezoekers verwelkomd met de opmerking welkom juryleden, want dat zijn jullie allemaal. De bezoekers mochten de 7 inzendingen beoordelen op de mooiste verhalen en het mooiste voorlezen.
Het verhaal van Lijsje Boldewijn werd gekozen als nummer 1 van de mooiste verhalen. Zij begon haar verhaal als klein meisje achter op de fiets met de melkbussen. Maar als je ouder wordt moet je ook leren melken. Pijnlijke polsen, dus niet te snel. Maar de helft van de koeien waren wel aan jou toebedeeld. En uiteindelijk lukte het. Zeg dus nooit dit kan ik niet, want met dit wil ik, dan lukt het.
De prijs voor de het mooiste voorlezen werd toegekend aan Margje Piel-Konterman met haar verhaal over Hondedrokte. Met veel enthousiasme bracht ze herinneringen met de honden, maar ook het advies: als je niet van de hond houdt moet je er geen nemen, dan hebben er twee verdriet.
Jacco Hooikammer’s verhaal was nummer 2. Het huis uit 1843 dat hij ging bewonen riep de vraag op: wil je hier wonen? Ja, ze vraagt niet veule, maar het is zoals het is. En met een nieuw kleurtje, een extra spinde en kastjes mis je de tegeltje op de plek erachter niet. Teveel stroom gelijktijdig gebruiken kan niet en met ’s winter een extra deken over het bed blijf je wel warm. In een oud huis zit veel verhaal en bij visite komen deze verhalen weer naar boven. Recent vroeg iemand: wonen hier ook mensen? Ja, was het antwoord, met veel plezier.
Alie Mijnheer had een verhaal over haar ervaringen met appels plukken in de Polder. Lijsje Brinkman vertelde over de skotteldoeke die altijd bij de hand was. Gerrit Stegeman speelde met het woord zeer – zeerte, ieder heeft er wel eens mee te maken, maar in bepaalde situatie is het lastig om het goed te formuleren. Janneke Troost schetste het verhaal over de man die zich afvroeg waar ies mien sleutel toen hij ’s avonds uit het café kwam.
Tijdens de koffie was het weer piekeren om de dialectwoorden naar het Nederlands te vertalen. Met het tonen van een aantal dia’s met straatnamen zoals Geldgierweg, Wesselsland, Middenweg, bleef het vrij stil onder de aanwezigen. Dit in tegenstelling bij de dia’s met mensen erop, waarbij het aanvullen van namen mogelijk was, wat een gezellige reuring gaf.
Lees ook: Jannie Bloemert wint de Skriefpries 2019 op dialectavond
