Wim Akster (48), al 10 jaar financieel directeur van Timotheos in Malawi, is 6 weken terug in Nederland om lezingen te houden en fondsen te werven. ‘Ik probeer in mijn leven Jezus na te volgen.’
Aan kinderen en volwassenen in Malawi Gods Woord bekendmaken door het geloof heel praktisch handen en voeten te geven en zo mensen te helpen overleven én aan hun toekomst te werken. Dat is het fundament van alle werkzaamheden die Wim Akster en Timotheos Foundation doen. Al 10 jaar zit Akster in het land in zuidelijk Afrika en voorlopig gaat hij niet terug.
Vanaf niks bouwde hij mee aan een organisatie die aan 1200 weeskinderen en 500 scholieren op 6 locaties in het straatarme land structureel voedsel verstrekt. De kinderen krijgen ook onderwijs, zodat ze aan hun toekomst werken. Ook is er een landbouwproject. Dat is het reguliere werk van Timotheos in Malawi. De projecten breiden zich nog altijd uit. Akster reist het land door om projecten te bezoeken en vanuit de tweede stad van het land, Blantyre, geeft hij leiding aan de foundation.
Ook zijn er sinds begin dit jaar 6 mobiele keukens van Timotheos actief in Malawi, die na cycloon Adai 2600 mensen, waaronder veel bejaarden, helpt te overleven. Ook bouwde Timotheos 200 nieuwe stenen woningen en bracht ze in opdrachten van kerken wereldwijd noodhulp naar het naburige Mozambique na de verwoestende cycloon van begin dit jaar.
Akster regelt het geld en de coördinatie. Hij heeft samen met een Malawische collega de leiding over 170 medewerkers. ‘Het is geen offer, het is een voorrecht om voor je naaste te mogen werken, maar ik ben wel blij dat ik nu even in Staphorst zit, na maanden met werkweken van 80 uur’, zegt Akster in zijn logeeradres aan de Gemeenteweg in Staphorst. Hij zag veel ellende in de rampgebieden na de cycloon. ‘Ik was aangeslagen. Ik ben ook maar een mens.’
Wim Akster is een bekende Staphorster. Jarenlang werkte hij als leerkracht op de Prins Mauritsschool en ook zette hij zich in voor de SGP. Al die jaren had hij een bijzondere band met Malawi. De predikant uit zijn vorige woonplaats Doornspijk deed aan evangelisatie in zuidelijk Afrika en zodoende kreeg ook Wim interesse in het land en de mensen die hij in zijn hart sloot. Toen hij in 2009 gevraagd werd te gaan, was er onrust. Wel of niet gaan? Hij aarzelde, maar besloot toch te schrijven op een advertentie. Toen was er rust in het hart en wist Akster dat hij het juiste had gedaan. ‘Ik vond het moeilijk om huis en haard te verlaten, maar ik had het gevoel dat het moest, dat God het van mijn vroeg. Dat gevoel heb ik nog steeds.’
Werken in een van de armste landen ter wereld zorgt ervoor dat je anders naar de Westerse wereld kijkt. ‘Hier zijn de mensen afhankelijk van hun bankrekening; we leven in een meer-cultuur. We gooien zelfs voedsel weg. Dat vind ik erg. In Afrika voelen de mensen zich veel afhankelijker van God. Als ik de problemen in Nederland zie, dan denk ik: waar hebben we het over, vergeleken met de problemen in Afrika.
Lees ook: Wim Akster (45) vecht tegen de hongersnood in Malawi
