Ieder jaar wordt de kinderherdenking van Isala afgesloten met het oplaten van ballonnen. De ballonnen worden opgelaten vanaf de parkeergarage.
Geestelijk verzorger Marjanne Dijk: ‘Het is een belangrijk ritueel, want aan iedere ballon hangt een kaartje. Soms met tekst, zaterdag zag ik dat een drie jarig meisje het kaartje voor haar overleden zusje kleurde. Zodra wij aan komen lopen met de ouders en broertjes en zusjes speelt er al muziek. Als vanzelf ging zaterdag iedereen in een kring staan. Op mijn teken lieten wij de ballonnen los. Het was zulk mooi weer, windstil, zodat de ballonnen recht omhoog gingen en lang in zicht bleven.’
Even leek het of het ballonnen ritueel niet door kon gaan. Er was namelijk geen helium geleverd. ‘Het is ondenkbaar dat iets niet goed loopt tijdens de kinderherdenking’, zegt Marjanne. ‘Wij hebben het nog op kunnen lossen, maar onze kinderherdenking moet zorgvuldig verlopen en er mag niets misgaan. De details zijn zo belangrijk.’ Dat begint al bij het bepalen van de datum. ‘Een open dag of opleidingsmarkt gaat niet samen met de kinderherdenking. Vervolgens de uitnodigingen. En dan de ontvangst op de middag zelf. Wij lezen tijdens de bijeenkomst de namen op van alle kinderen tussen de 18 weken zwangerschap en 18 jaar die in een bepaalde periode bij Isala zijn gestorven. Wij willen er zeker van zijn dat wij de namen goed uitspreken, dus dat checken wij binnenkomst.’
Rozen
De kinderherdenking van Isala is neutraal. Iedereen moet zich er prettig kunnen voelen. Er zijn gedichten, muziek, het voorlezen van de namen en vervolgens het plaatsen van de rozen. Marjanne: ‘Aan het begin van de bijeenkomst leg ik uit wat wij gaan doen. Dat wij de namen uitspreken zodat ze niet vergeten worden. En dat bij het uitspreken van de naam, ouders en ook broertjes of zusjes, naar voren mogen komen om een roos in ontvangst te nemen en deze in een vaas te zetten. Ik probeer ook altijd de gevoelens te verwoorden, de boosheid bijvoorbeeld, de verkeerde opmerking van een vriendin, de machteloosheid en de troostende woorden uit een onverwachte hoek. Het raakt mij, en iedereen uit de werkgroep Kinderherdenking, altijd enorm. Samen met Berthil van Tebberen, administratief medewerker SEH, overhandig ik de rozen. Soms heb ik bij de tweede roos al een brok in mijn keel. Naast de rozen voor de overleden kinderen, plaatsen wij ook altijd een roos in de vaas voor iedereen die niet is genoemd. De herdenking is een wolk van emoties waar je tussenstaat. Alle ouders die er zijn, hebben een kind verloren. Het voelt als vijftig begrafenissen tegelijk en daardoor is het heel intens voor ons allemaal. Voor de ouders maar ook voor ons als werkgroep leden. Nee het is niet makkelijk, maar als iets Isala Meelevend is…. Ouders waarderen het enorm. Een oudere vrouw hoorde hierover en vertelde dat zij dit heel erg gemist had toen zij haar kind verloor. Wij hebben haar toen uitgenodigd voor een volgende herdenking.’
Werkgroep
De kinderherdenking wordt jaarlijks georganiseerd door een zeer betrokken werkgroep met vertegenwoordiging van alle relevante afdelingen (SEH, geestelijk verzorger, maatschappelijk werker, OHC, kraam en verloskunde, IC, kinderafdelingen, NICU, pedagogisch medewerkers en mortuarium). Marjanne: ‘Wij zijn een goed geolied team met geweldige secretariële ondersteuning. Iedereen staat er ieder jaar weer en niets is te veel. De namen van de kinderen worden voorgelezen door dokters. Ook dat waarderen de ouders zeer. Aan het einde van de herdenking is er altijd een soort opluchting bij ons als werkgroep. Wij hebben nog even contact met elkaar en thuis was ik blij dat mijn vriend eten had gekookt. Het gaat in je hele lijf zitten, maar er mee stoppen? Nee, dat doen wij nooit.’
Lees ook:
- Open dag Isala ziekenhuis in het teken van `bewegen`
- Annelies Bloemert `Verpleegkundige van het jaar` bij Isala
- Isala eerste ziekenhuis in Nederland met vondelingenkamer
